Akt Komunii Duchownej.

Akt Komunii Duchownej (Świętego Augustyna)

Uczyniłeś nas dla siebie o mój Boże, i serce nasze trwożyć i niepokoić się będzie, dopokąd w Tobie nie spocznie. Cóż więc uczynię, ażeby znaleźć Ciebie, któryś jest życiem prawdziwym? Kiedyż znajdę zapomnienie mych cierpień w słodyczy Twej obecności? Kiedyż będziesz mi wszystkim, o miłości moja i dobro moje jedyne? Wzywam Cię o mój Boże, któryś pamiętał o mnie, kiedym ja uciekała od Ciebie! Wzywa Cię wiara moja, jakąś mnie sam napełnił, i wołam Cię do swój duszy, którąś przygotował na przyjęcie Ciebie przez gorące pragnienie posiadania Cię o mój Panie! Oto ja przedstawiam Ci wszystkie dolegliwości i niedostatki moje; o niebieski Lekarzu, uzdrów mnie! o światło niewidzialne, oświeć mnie! o siło Boska, podnieś mnie! Jezu Synu Dawidowy, miej litość nad mą duszą! Miotana tysiącem myśli burzliwych, zmęczona niespełnionymi pragnieniami, złamana próżnościami i cierpieniami tej ziemi pełnej boleści, dusza moja łaknie i pragnie o Panie; nie odsyłaj jej głodną! nakarm ją chlebem żywota !
O Boski Pocieszycielu mój! Ty, który jednym wejrzeniem osuszasz łzy bolesne; Ty, który jednym słowem uśmierzasz wściekłość morza, pójdź i chodź po falach serca mojego!
Pójdź! aby cichy spokój po burzach jego nastąpił! pójdź abym chroniąc się pod cieniem skrzydeł Twoich, mogła na sercu Twym utulić głowę zmęczoną na chwilę!
O mój Boże! pozwól sercu mojemu przybliżyć się do Ciebie i usposób je do zrozumienia Ciebie! Otwórz ucho jego i powiedz mu tak, aby Cię dobrze pojęło: Jam jest zbawieniem twoim! — I na te słowa niechaj ja biegnę do Ciebie! niechaj Cię znajdę, niech Cię ukocham! niech się na wieki przywiążę już do Ciebie! Pójdź a nie zwlekaj przyjścia swojego już dłużej.

za: Bądź wola Twoja (1884r.)

Aktualna perełka ze skarbnicy zbiorów Jarosława Błażusiaka.