(..) Dziesięć lat funkcjonowania motu proprio Summorum Pontificum (MPSP) należy ocenić zdecydowanie pozytywnie, chociaż jest jeszcze wiele problemów z jego implementacją. Ciągle są miejsca, gdzie wierni nie mogą regularnie uczestniczyć w Mszach św. wg Mszału św. Jana XXIII. Czasem celebracje te są utrudnione ze względu na godzinę lub miejsce. Niestety są też biskupi, którzy niechętnie przyjęli ten dokument, i jeżeli nawet zdecydowali się pozytywnie odpowiedzieć na prośby wiernych, to interpretują zapisy MPSP bardzo restrykcyjnie. Często też brakuje im księży, którzy chcieliby lub potrafiliby celebrować wg Vetus Ordo. Zgromadzenia sprawujące liturgie i sakramenty wg ksiąg liturgicznych z 1962 roku, takie jak Bractwo Kapłańskie św. Piotra, są zawsze gotowe pomóc, ale niekiedy potrzeba wiele czasu, zanim ordynariusze zdecydują się na zaproszenie takiego zgromadzenia do diecezji. Jest to zrozumiałe, gdyż najpierw próbują oprzeć się na duchowieństwie diecezjalnym. Problemem jest brak księży, w szczególności w krajach Europy Zachodniej.